"Πάρε μια βαθιά ανάσα και αναθάρρησε, λατρεμένε οπαδέ της ΑΕΚ. Το πόνημα του Γιώργου μου είχε και μια αισιόδοξη νότα ανάμεσα στα χαλάσματα. Ο συγγραφέας σχολιάζοντας τη στασιμότητα του Ταχτσίδη θυμήθηκε με μια γλυκιά νοσταλγία τον παλιό καλό καιρό:" Πού' ναι οι εποχές Φερέρ, όταν ο Ισπανός καθόταν κάθε μέρα επί μιάμιση ώρα μετά το τέλος της προπόνησης όχι για να παίξει...ποδοτένις, αλλά για να κάνει μάθημα στους πιτσιρικάδες".
Μέλωσα. Αχ πού ΄ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια αγαπητέ αναγνώστη. Σαν και τώρα θυμάμαι κι εγώ τον κορυφαίο προπονητή τη 20ετίας Δον Λορένσο, να κάθεται μαζί με τους πιτσιρικάδες ώρες ατελείωτες μετά τις προπονήσεις και να παίζουν "bodycount" . Του έδιναν ένα χεράκι τα πουλάκια μου για να μετρήσει τους τραυματίες της ομάδας, διότι μόνος του θα ήθελε τρία μεροκάματα για να ολοκληρώσει την αναφορά των πεσόντων. Χρυσά παιδιά...
Παρεπιπτόντως τώρα που μιλήσαμε για Φερέρ, για θυμήσου ή ρώτα το άλλο ήμισυ , πόσες φορές ζήτησαν οι δημοσιογράφοι εκείνες τις εποχές συνέντευξη για τα μέσα που εργάζονται, Η απάντηση ήταν μία δεν δίνει συνεντεύξεις. Εκτός από μια φορά σε ξενοδοχείο στη Κηφισιά και στο κουμπάρο σου . ΄Ηταν τυχαίο; Εκείνη την φορά θέλησε να σπάσει την σιωπή του;
