Η επικοινωνιακή ένδεια της ΑΕΚ ξεκίνησε από την εποχή Τροχανά. Αφού αρχικά ο κυρ- Μιχάλης στην πρώτη του γνωριμία προσπάθησε να δωροδοκήσει δημοσιογράφους με ακριβά δώρα ( είναι αλήθεια ότι αρκετοί τα επέστρεψαν ), απομονώθηκε έχοντας ένα μικρό τιμ εξ αυτών, για να μείνει με έναν και να πηγαίνει μαζί του στα μπουζούκια και μαζί με την Αμαλίτσα να διασκεδάζουν μέχρι πρωϊας. Επί ENIC και Νetmed η επικοινωνία ήταν κατά το δοκούν πότε του Κωτσάκου, πότε του Γρηγόρη Δέδε, πότε του Κομνηνού και του γερο- Κατσαρού, πότε του Κασιούλα και πότε του Μπούρα, με δημοσιογράφους που πάνω από όλα είχαν ως χόμπι το γλύψιμο. Η Σαλαπάτα ζούσε σε άλλους ρυθμούς...Τότε ελέγετο ότι υπήρχαν κάποια pay- roll για συγκεκριμένα δημοσιογραφάκια που από τα παπάκια , βρέθηκαν με κουρσάρες.
Επι Ψωμιάδη χέστα και φασκελωσέτα. Ο ένας του Τροχανά , είχε βρει τρόπο να είναι και ο ένας του Ψωμιάδη , μόνο που στο τέλος έφαγε και κάτι φάπες από τον καλόγερο μέσα στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ. Επί Στάθη για τον Πετράν αρκούσε να κατασκευάσει δύο τρεις - δημοσιογράφους και να τρώνε μαζί το consome τους σε πολυτελή εστιατόρια και να περνάει ότι ήθελε. Αλλά δεν του βγήκε, αφού αγαπημένος του συνεργάτης στα Λιόσια που έπαιζε η ΑΕΚ τον είχε πιάσει από τον γιακά και απαιτούσε να δώσει την ΑΕΚ στον Ντέμη, φωνάζοντας σαν υστερική γριά. ..
Επί Ντέμη έγινε η επανάσταση. Του αρκούσε ο ένας του Τροχανά και του Ψωμιάδη που ως ερπετό εύρισκε τρόπο να είναι πάντα το δεξί χέρι της πληροφόρησης. Ήταν αυτός που χωρίς να έχει καμία θεσμική θέση στην ΑΕΚ, είχε βρει τον τρόπο να ελέγχει , ακόμη και το γραφείο τύπου, να κρατάει τις ειδήσεις για τον εαυτό του και να δίνει και μερικά ψίχουλα πληροφόρησης σε κάποια παιδάκια που είχαν μπει στο ρεπορτάζ και ήταν πειθήνια όργανα. Οι υπόλοιποι ήταν στη μαύρη λίστα και μάλιστα ούτε το γραφείο τύπου δεν έκανε την κίνηση να πάρει ένα τηλέφωνο να τους ενημερώσει. Και έτσι η ΑΕΚ έφθασε επικοινωνιακά να βρίσκεται κάτω του μηδενός. Το τσακάλι ο Αδαμίδης το κατάλαβε γρήγορα, λειτουργεί δημοσιογραφικά και επικοινωνιακά , "ακύρωσε' τους αποκλεισμούς και όπως λέει ο συμπαθής κ Τσακίρης : " Η πολιτική του προέδρου είναι μιά έξυπνη και αποδοτική πολιτική", που πάνω από όλα την γνωρίζουν οι ίδιοι οι πολιτικοί , ακόμη και οι πρωθυπουργοί. Και στην προκειμένη περίπτωση ένας πρωθυπουργός είναι λογικό να μην μιλάει με όλους τους δημοσιογράφους, έχουν όμως τους αντ΄αυτών. Ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου , έχει τον Ελενόπουλος που δείχνει δεκτικός με όλους, χωρίς αποκλεισμούς, ο Καραμανλής που είχε τον Ρουσσόπουλο και χώριζε σε ημέτερους και υμέτερους βρίσκεται ο τρόπος του λέγειν : " ο ένας στο χώμα και ο άλλος προ της φυλακής". Τι θέλουμε να πούμε με όλη αυτή την αναφορά: ότι καλώς ή κακώς χρειάζεται η επικοινωνιακή πολιτική. Είναι αναγκαίο κακό να έχεις συνομιλητές τους δημοσιογράφους , όταν τους αποκλείεις μπαίνουν οι κόντρες και τα προσωπικά. Δεν είναι τυχαίο ότι από το 1994 ,όταν η ΑΕΚ πήρε το τελευταίο πρωτάθλημα χάθηκε, χάθηκε η επικοινωνία , χάθηκαν και οι τίτλοι. Φυσικά το ίδιο εξυπακούεται και για τους προπονητές, το ίδιο και για κάποιους παίκτες. Όταν υπάρχουν αποκλεισμοί , έρχονται και οι οδυρμοί κατά προσώπων.
Συμπέρασμα δεύτερον. Οταν υπάρχει σωστή επικοινωνιακή πολιτική , χωρίς αποκλεισμούς, μπορείς να ελπίζεις σε κάτι περισσότερο.
