Πάντως βλέποντας το ρόστερ των υποτιθέμενων μεγάλων ομάδων , στην ΑΕΚ βλέπεις με υπερηφάνεια μια πλήρως ελληνοποιημένη ομάδα. Σε μια δύσκολη εποχή για τον Ελληνα εργαζόμενο (όπως κακά τα ψέματα είναι ο ποδοσφαιριστής), ο Δημήτρης Μελισσανίδης επιμένει ελληνικά , τόσο στην πρώτη ομάδα , όσο και στις ακαδημίες. Σε σχέση με τον γαύρο βλέπουμε μια κατάσταση απαράδεκτη. Δηλαδή μπορεί να αγαπάς την ομάδα σου και να ανέχεσαι να παίζουν τόσοι ξένοι. Τι σχέση έχουν όλοι αυτά τα κωλόπαιδα με τον Μπέμπη, τον Μουράτη , τον Σιδέρη και τόσους Ελληνες που όπως και να το κάνουμε έγραψαν την ιστορία του γαύρου καλώς ή κακώς.
Εμείς άλλοι γίναμε ΑΕΚ , άλλοι βάζελοι , άλλοι μπαόκια , άλλοι γαύροι , άλλοι γιαννινα, κόρινθος κλπ χάρις στην Ελληνικότητα των ομάδων , τώρα τα φυτά πανηγυρίζουν για τους Αμπελαχάουες, μουζαουακηδες κλπ. Η καρδούλα τους το ξέρει. Αλλά αν το γλύψιμο για τον Μελισσανίδη είναι 5 από τα γιουσούφια, για τα γαυρικά γιουσούφια είναι 10. Κανείς δεν σχολιάζει τίποτα. Λέει ο πρόεδρος πετάει , όλα πετάνε. Μη τον στενοχωρήσουν καμία κριτική για ότι κλάνει.
