Επειδή θα τα ξαναπούμε μετά την Τρίτη την λεγόμενη ετεροχρονισμένης πρωτομαγιά , να πούμε δύο τρία πραγματάκια για τον βουβό τελικό. Πρώτα απ όλα να ευχηθούμε στον Στέλιο Μανωλά να ξεπεράσει , όπως είπε μετά το τέλος του αγώνα στο Περιστέρι τα ψυχολογικά του. Ο ΄'ιδιος και οι δημοσιογράφοι να κρατήσουν , αλλά και οι παίκτες μια πιο προσγειωμένη στάση. Πολύ φοβάμαι ότι πάμε για πολλά , εκεί κάτω στο Ρέντη τους κάνουν πλύση εγκεφάλου. Δεν τους ενδιαφέρει μια ακόμη νίκη επι της ΑΕΚ , αλλά ο εξευτελισμός του Μελισσανίδη και ότι φέρει η συνέχεια. Ακούς τους γαύρους ότι μιλάνε ότι πάνε για πολλά. Μακάρι για μια ακόμη φορά να διαψευσθούν. Ομως όπως το Φεβρουάριο , όπως και σε όλα τα τελευταία παιγνίδια η ΑΕΚ δεν βάζει γκολ με τίποτα, Σχεδόν με δυσκολία βρίσκουν δρόμο προς τα δίχτυα. Ο μανωλάς γι αυτό είπαμε να ξεπεράσει τα ψυχολογικά του φαίνεται καθαρά ότι αγχώνεται στον πάγκο. εστω και αν του έρχονται ευνοικά αποτελέσματα. είναι κάτι σαν τον Ανέστη κάτω από τα δοκάρια. Το ρόστερ της ΑΕΚ είναι ξεκάθαρο ότι είναι πολύ κάτω ποιοτικά από αυτό του Ολυμπιακού και μόνο με σεμνότητα και ταπεινότητα μπορεί να κάνει τη ζημιά.
Προσωπική άποψη και χωρίς κόσμο οι πιθανότητες να πάρουμε το κύπελλο είναι 80 -20 υπέρ των γάυρων , μακάρι να διαψευστώ το τονίζω. Ισως να είναι και το γουρι.
Ομως η ίδια διαφορά δυναμικότητας δεν ήταν και στις 7 Μαίου του 89 που πήραμε πρωτάθλημα. Θα πει κάποιος.
Μόνο που υπήρχε μια διαφορά . Υπήρχε κόσμος ένθεν και εκείθεν στην ΑΕΚ υπήρχε προπονητής στον Ολυμπιακό υπήρχε ένας απλός γλύφτης και ανίδεος της προπονητικής. Στην ΑΕΚ υπήρχε ένας διαβολάκος που λεγόταν Γιδόπουλος στον Ολυμπιακό ένας καραγκιοζης ονόματι Σαλιαρέλης.
Εύχομαι πάντως ο Θεός της ΑΕΚ κάτι να χρωστάει στον Στέλιο Μανωλά και ως προπονητή. Το αξίζει ένα από τα πιο παρεξηγημένα πρόσωπα κατά καιρούς της ιστορίας της ΑΕΚ. Τελευταία δε και λόγω του ανηψιού του.
