Ο ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ο ΨΥΧΑΚΙΑΣ

 Το φωνάζαμε για τον Ηλιόπουλο. Εγώ δεν θα τον πω γραφικό, αλλά ψυχάκια που κουβαλάει κόμπλεξ από την παιδική του, ηλικία. Ενα πλουσιόπαιδο που μεγάλωσε σε κολλέγια, εξοχικά στο Μάτι, βόρειο προαστιότης, εκθέσεις αυτοκινήτων, ράλλι κλπ. Του έλειπε η αγάπη, η επιβεβαίωση... Και την βρήκε στην ΑΕΚ. Να δηλώσεις, να τραγούδια, να αγκαλιές με όλους  τους οπαδούς κάθε ομάδας, να επίδειξη  αυτοκινήτων με Μαρσιάλ( μέχρι τότε κανείς δεν τον ήξερε, μόνο οι ειδικοί του μηχανοκίνητου αθλητισμού).  Και άρχισε γύρους θριάμβους στα γήπεδα, φιλιά, αγκαλιές και ευ αγωνίζεσθαι. Ο κακομοίρης ο Ηλιόπουλος δεν ήξερε, ότι το ποδόσφαιρο δεν θέλει το καλώς αγωνίζεσθαι  αλλά παρασκήνιο, με Γιαννάκηδες, Θωμάδες κλπ. Ετσι πάντα δούλευε από την εποχή των Μαντζαβελάκηδων, Δεδε, Ζουμπογιωργου, Τριβέλα , Γκαγκάτση κλπ. Με θυγατρικές μέχρι και ο Αλαφούζος το έμαθε.Μέχρι νσ μάθει θα πληρώνει, θα κάνει μαλακίες. Αλλά τουλάχιστον ας σταματήσει την λέζα στα μικρόφωνα και κάμερες για να μη σπιλώνει δικούς του υπαλλήλους  όπως τον Στρακόσα  που τώρα όλοι τον βρίζουν. Ας σταματήσει να κάνει μεταγραφές τύπου Μαρσιάλ  Πιερό που δεν χωράνε σε αυτό που είχε ως πλάνο ο προπονητής. Ας σταματήσει να εμπιστεύεται τους Αντωνακηδες, μακρυμάληδες  ματατζήδες και Βαγγέλες. Ούτε τους ογλού ρεπόρτερΓια να μη γίνει επικίνδυνος  για την ομάδα.