Ας πάμε λίγο στην μεσοεπιθετική ΑΕΚ. Ο Λιβάι Γκαρσία δεν δικαιολόγησε τον περσινό θόρυβο. Συνεχώς τραυματίας, χωρίς ψυχολογία.Το κακό γι αυτόν διάστημα ήταν τα πλει οφ.Ολοι οι αντίπαλοι αμυντικοί έμαθαν το παιγνίδι του και ακόμη και χθες με την Λαμία έμοιαζε σαν όρθιο ξυλάγκουρο. Του χρόνου δεν θα έχει τραυματισμούς. Αμφιβάλλω. Ο Πόνσε μέχρι να μπει στο νόημα του Αλμέιδα έχασε ένα τετράμηνο. Τίμια λύση αλλά δεν με πείθει ότι είναι ο φορ που θέλουμε. Ο Φαν Βέερτ αδικήθηκε σαφέστατα και δεν θα με πείσουν οι δικαιολογίες του Αλμέιδα.
Κορυφαίος επιθετικός ο Ελίασον, μακάρι να έχει διάρκεια και του χρόνου. Ο Αμραμπατ αμέσως μετά. Αν μείνει θα έρχεται από τον πάγκο για κάποια λεπτά. Ο Γκατσίνοβιτς, πλήρη απογοήτευση, μόνιμα κουρασμένος και χωρίς αντοχές. Το ίδιο και ο Αραούχο μετά το διπλό τραυματισμό δεν επανήλθε. Ο Τσούμπερ τα πήγε περίφημα μέχρι τον Φλεβάρη μετά τα έφτυσε και χάθηκε στα πλέι οφ. Ο Φερνάντες ερωτηματικό θα έχει πάντα την ανασφάλεια του σοβαρού τραυματισμού.Γιατί να μη γίνει το ίδιο και του χρόνου. Ο Πινέδα είναι πινέδα. Ο Μάνταλος είναι απλά ιστορία.Ο Πισάρο πήρε τόσες ευκαιρίες δεν άρπαξε καμία. Ο Γαλανόπουλος αιώνιο ταλέντο δεν ταιριάζει σε αυτό που έχει στο μυαλό του ο Αλμέιδα, όπως και ο Μαχαίρας. Ο Ζίνι ξέρει μπάλα, αλλά μάλλον ένας δανεισμός να είναι ευεργετικός για την καριέρα του.